ေျမစာပင္ကေလးမ်ား မျဖစ္ေစလိုပါ. ( ေဆာင္းပါး )

             ယခုတေလာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားကို မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ေရွ႕တန္းတင္ေပးသည္မသိ၊ လူငယ္ေက်ာင္းသားမ်ား တိုက္ပြဲဝင္လိုသည့္စိတ္ ရွိေနသည့္ပံု ေတြ႕ရသည္။ ပညာေရးစနစ္ဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာကြန္ယက္ NNER ဆိုသည့္အဖြဲ႔ကို ဖြဲ႕စည္းၿပီး ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က အတည္ျပဳျပ႒ာန္းထားေသာ အမ်ဳိးသားပညာေရးဥပေဒကို အတင္းျငင္းဆန္ ကန္႔ကြက္ေနၾကသည္။ ကၽြႏ္ုပ္သိသည္က အဆိုပါအမ်ဳိးသားပညာေရးဥပေဒကို ႏိုင္ငံျခားျပန္ ပညာရွင္မ်ား၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ တကၠသိုလ္အသီးသီးတြင္ အေတြ႕အႀကံဳရင့္ အၿငိမ္းစားပညာရွင္မ်ား၊ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဆဲ ပညာရွင္မ်ားမွ အႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာေဆြးေႏြးၿပီး တိုင္းေဒသႀကီး/ျပည္နယ္မ်ားတြင္ရွိသည့္ တကၠသိုလ္ႀကီးမ်ားတြင္ လူထုလူတန္းစားအလႊာေပါင္းစံု၊ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို ဖိတ္ေခၚေဆြးေႏြးကာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ႏိုင္ငံႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္ေကာင္းမြန္ေသာ မူဝါဒခ်မွတ္၍ ဥပေဒေရးဆြဲထားေၾကာင္း နားလည္ရပါသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတကလည္း နည္းဥပေဒေရးဆြဲျပ႒ာန္းရာတြင္ လူတိုင္းအက်ဳံးဝင္ပညာေရး၊ ေက်ာင္းသားထု ယူနီယံဖြဲ႔စည္းခြင့္ကဲ့သို႔ေသာအခ်က္မ်ား ပါဝင္ေအာင္ ေရးဆြဲေရးအႀကံျပဳေျပာၾကားထားသည္ျဖစ္ရာ ပညာရွင္မ်ားအေနျဖင့္လည္း အားလံုးပါဝင္လုပ္ေဆာင္လာႏိုင္သည့္ အေျခအေနဖန္တီးႏိုင္ေအာင္ ေဆြးေႏြးျပဳစုလ်က္ရွိေၾကာင္း သိရပါသည္။
              သို႔ေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား စနစ္တက် စည္းကမ္းရွိရွိ၊ ပညာတတ္ၿပီးဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ သြားမည္ကို မလိုလားေသာသူမ်ားက အေတြ႕အႀကံဳ၊ အသက္အရြယ္ ႏုနယ္ေသာ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားကို ေသြးခြဲ၍ အစိုးရလုပ္တာမွန္သမ် ကန္႔ကြက္ၾက ဆိုသည့္ပံုစံကို ေဖၚက်ဴးေနေၾကာင္း ေတြ႕ရပါသည္။ ေခတ္အဆက္ဆက္တြင္လည္း အဖ်က္အေမွာက္လမ္းစဥ္တြင္ အစိုးရလုပ္ရပ္မ်ားကို မလိုလားသူ (ဆန္႔က်င္/အတိုက္အခံလုပ္သူ)မ်ားက ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားကို ပစ္မွတ္ျဖစ္ေစရန္ သားေကာင္အျဖစ္သရုပ္ေဆာင္ခိုင္းသည္ကို သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမ်ား ျပန္လွန္ၾကည့္လွ်င္ ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။
              လက္ရွိတကၠသိုလ္မ်ားသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႏိုင္ငံေတာ္ေထာက္ပံ့မႈျဖင့္ ရပ္တည္ေနခဲ့သည္ျဖစ္ရာ ႏိုင္ငံေတာ္၏ပညာေရးမူဝါဒႏွင့္ မလြတ္ေအာင္ညွိႏႈိင္းရန္ ဗဟိုမွပဲ့ကိုင္အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ လိုအပ္သလို မွ်တေသာ ရုပ္ဝတၳဳ၊ ပညာရွင္မ်ားမ်ားျပည့္စံုစြာ ကိုယ္ပိုင္ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ ႏိုင္ငံေတာ္ပံ့ပိုးမႈကို ျဖတ္ေတာက္ပစ္လို႔မရႏိုင္ေသးပါ။ တကၠသိုလ္မ်ားအလိုက္ လြတ္လပ္စြာစီမံခန္႔ခြဲခြင့္ရႏိုင္ေသာ္လည္း အမ်ဳိးသားပညာေရးမူဝါဒကို ေသြဖယ္သြားသည္အထိ လြတ္လပ္စြာ စီမံခန္႔ခြဲခြင့္မျပဳသင့္ပါ။
             ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား အသက္အရြယ္၊ အခ်ိန္ကာမေရြး မိမိစိတ္ဝင္စားေသာ ဘာသာရပ္ႏွင့္ တကၠသိုလ္ကို လြတ္လပ္စြာေရြးခ်ယ္ႏိုင္ေသာ္လည္း ထိုဘာသာရပ္၊ တကၠသိုလ္ႏွင့္ သတ္မွတ္စံႏႈန္းမ်ားကိုေတာ့ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားကိုယ္တိုင္ ကိုက္ညီဖို႔လိုပါသည္။ ေက်ာင္းမ်ားထဲတြင္ ဘာသာေရး၊ ႏိုင္ငံေရးမ်ား ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္သည္ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ပညာသင္ၾကားလိုသူမ်ားအတြက္ အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ေစရ ဟု ေဖၚျပထားသည္ကို ေဝဖန္မႈျပဳမည္ဆိုလွ်င္ ယခုလို အေရးမ်ားမပါဘဲ ေက်ာင္းသားမ်ား ပညာေရးကိုသာဦးစားေပးႏိုင္ေအာင္ တာဝန္ယူ၊ တာဝန္ခံဖို႔ေတာ့ လိုအပ္မည္ျဖစ္သည္။
            ေက်ာင္းသားမ်ား စာသင္ခ်ိန္တြင္ စာကိုသာ ေကာင္းေကာင္း နားလည္တတ္ကၽြမ္းေအာင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ျဖင့္ လူငယ္သဘာဝအတိုင္း ေက်ာင္းေနေပ်ာ္၍ စာေတာ္ေစလိုပါသည္။ ေက်ာင္းသားဘဝ လြန္ေျမာက္၍ ပညာေရးကို အသာထားၿပီး က်န္ေသာအေရးမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ခ်င္သပဆိုလွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အေနျဖင့္ ေဝဖန္မႈ မေပးလိုပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းျပ ကိုယ္ပိုင္ခံစားခ်က္သီးသန္႔ကို ဘာအေရး၊ ညာအေရးမ်ားႏွင့္ ေရာျပြမ္းၿပီး အမွန္တကယ္ ေက်ာင္းတက္၍ ပညာေရးကို ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနရသူမ်ားအတြက္ အခ်ိန္မ်ားစြာ၊ ေငြမ်ားစြာ ေပးဆပ္ေနရသည္ကို ယခုထက္ပိုမိုကုန္က်ၿပီး ပိုမိုၾကရွည္သည့္ ပညာေရးမျဖစ္ဖို႔၊ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားကို ေျမစာပင္မျဖစ္ေစဖို႔ လူႀကီးမိဘမ်ားက ဝိုင္းဝန္းထိန္းသိမ္းၾကရမည္ျဖစ္ၿပီး ေက်ာင္းသားမ်ားကလည္း ဆရာမ်ားထံ မိမိတို႔လုပ္ေဆာင္လိုသည္မ်ားကို တင္ျပေဆြးေႏြးျခင္းျဖင့္ ေျမစာပင္ဘဝမွ လြတ္ေျမာက္ပါေစၾကာင္း ေရးသားတင္ျပလိုက္ရပါသည္။

                                                                                           အိုင္ဗလိုင္း